Over Johan

Na mijn opleiding aan de HTS-Wertktuigbouwkunde in Enschede, kreeg de titel Ing en ging ik naar de THTwente(Later UTwente genoemd)  ook in Enschede en  studeerde daar ook Werktuigbouwkunde met als specialisatie  Tribolologie (Wrijving, smering en slijtage) om een bijdrage aan het milieu te leveren.  Samen met een paar andere studenten starten  we een interfacultair studievereniging “Paradoks” op gebied van  Biomedische Techniek (BMT). Het bijzondere van die kleine THT was dat we als bestuur van Paradoks regelmatig met het CvB spraken over de te volgen strategie. Het CvB liet een Delphi studie doen naar de mogelijkheden van BMT door bureau van  de Meer.  Het toepassen van tribologische kennis in het menselijk lichaam leek me wel wat. Er werd tegelijk een experimentele studierichting Biomedische Techniek opgericht en in dat kader werkten we samen met medische faculteiten van Groningen en Münster maar ook binnen THT met andere faculteiten. We observeerden talrijke operaties in Münster van dichtbij en leerden dat de technologie die daar toegepast werd voor verbetering vatbaar was. Ik deed diverse ontwerp projecten op dit BMT gebied en studeerde ook af in Münster In Duitsland bij de Orthopedische Hüffer Stiftung op het ontwerp van een Bekken prothese. Mijn eerste wetenschappelijk publicatie  over die bekkenprothese schreef ik samen met mijn Duitse begeleiders, Prof Polster en Prof Brinckmann.

Daarna kreeg ik een baan als wetenschappelijk medewerker Antropometrie en Biomechanica bij TH Delft (later TUDelft), afdeling Industriële Vormgeving (Later Industrieel Ontwerpen).

Ik schreef een proefschrift over antropometrie genaamd “Op Maat Gemaakt” op basis van een aantal proefstudies die ik gedaan had. Die proefstudies betroffen het opmeten van circa 40 lichaamsmaten van 822 ouderen, 340 kinderen en 354 studenten. Ondertussen had ik ook 750kf subsidie aangevraagd voor een groot project naar het meten van kinderen bij het Preventiefonds (Later ZONMW) in Den Haag . Die subsidie werd toegekend en we konden daarmee het project KIMA (Kindermaten) starten. Daarbinnen werden maar liefst bij 2400 kinderen ongeveer 40 lichaamsmaten gemeten. Bea Steenbekkers promoveerde daarop.

Daarna diende mijn baas een subsidie aanvraag in voor onze sektie Fysieke Ergonomie voor  het opmeten van gezonde ouderen bij het Ministerie van Economische zaken. Dat werd het GERON project genoemd. In dat project werden bij 600 ouderen ongeveer 79 lichaamsmaten en andere fysieke, sensorische en cognitieve variabelen gemeten en vergeleken met dezelfde metingen bij 150 jongeren tussen 20-30 jaar.